Bij Sunrise schudde onze Jeep op de rode onverharde wegen van Madagascar. Scherpe grijze rotsen stonden als gigantische messen in de verte – dit was Bemaraha Stone Forest, het grootste stenen doolhof van de aarde. Deze rotsen, meer dan 200 miljoen jaar gevormd, zijn nu een gevaarlijke natuurlijke puzzel.
Leid Lava bond zijn touw aan een rots. De kalkstenen muren hadden ruwe scheuren die vonken maakten toen ze aangeraakt. Toen we omhoog klimmen, zagen we het volledige uitzicht: honderden hoge stenen spikes zagen eruit als monstertanden, met planten en rotsbruggen die een 3D -doolhof maakten.
"Loop waar ik loop – stakingen kunnen doden," zei Lava en snijdt planten met zijn mes. We stapten in vuistgaten in de rots. Sommige delen waren zo smal dat we zijwaarts moesten bewegen. Tegen de middag werden onze jassen gescheurd door scherpe rotsen. GPS -apparaten werkten hier niet – te veel stenen torens geblokkeerde signalen.
'S Middags schenen de rotsen zilver. Vlak op een dunne brug, zagen we maki's tussen rotsen springen. Deze kleine dieren eten planten met zure wortels die de steen eronder langzaam smelten.
Dag twee nam ons mee naar "Bat Cave." De grond viel plotseling in een gat. Lava stak een vuurstok aan en toonde puntige rotsen gemaakt van oude vleermuiskak. Toen hij het vuur uitdak, gloeiden blauwgroene vlekken op muren-speciaal mos dat groeide op vleermuisafval hielp onze weg te verlichten.
Het gevaarlijkste deel kwam op dag vier: "Knife Gorge", een crack slechts zo breed als een stoel. Gebroken flessen en camera -onderdelen liggen onderaan. Mijn wandelstok raakte een rots – het raakte metal vijf seconden later. "Overstromingen brachten hier vorig jaar een auto -stuk," zei Lava, met waterstekens. "Regen verandert dit doolhof elke keer."
Bij zonsondergang zag de hoogste rots er bloedrood uit. Wind door gaten klonk alsof het doolhof leefde. Lava wees op nieuwe scheuren: "De storm van vorige week heeft nieuwe paden gemaakt – maar we moeten wachten tot het volgende droge seizoen om te verkennen. Het doolhof heeft 17 nieuwe paden sinds we binnenkwamen."
Een oude garde achterliet het doolhof en controleerde onze schoenen op gestolen rotsen. Hij vertelde ons dat mensen die stenen namen hun tenten door maki's hadden vernietigd. Terwijl we wegreed, zagen de rotsen eruit als bewegende machine-onderdelen-dit 200 miljoen jaar oude doolhof maakt altijd nieuwe uitdagingen.
Opmerking Dit artikel is vertaald uit de Engelse versie door Google Translator.
Deze blogpost is ook beschikbaar in het Afrikaans, Azərbaycan dili, Bahasa Indonesia, Bahasa Melayu, Basa Jawa, Bosanski, Català, Cymraeg, Dansk, Deutsch, Eesti, English, Español, Esperanto, Euskara, Français, Frysk, Galego, Gàidhlig, Hrvatski, Italiano, Kiswahili, Latviešu valoda, Lietuvių kalba, Magyar, O'zbekcha, Polski, Português, Română, Shqip, Slovenčina, Slovenščina, Suomi, Svenska, Tagalog, Tiếng Việt, Türkçe, Íslenska, Čeština, Ελληνικά, Беларуская мова, Български, Кыргызча, Македонски јазик, Монгол, Русский, Српски језик, Татар теле, Українська, Қазақ тілі, Հայերեն, עברית, ئۇيغۇرچە, اردو, العربية, سنڌي, فارسی, كوردی, پښتو, नेपाली, मराठी, हिन्दी, অসমীয়া, বাংলা, ਪੰਜਾਬੀ, ગુજરાતી, தமிழ், తెలుగు, ಕನ್ನಡ, മലയാളം, සිංහල, ไทย, ພາສາລາວ, ဗမာစာ, ქართული, አማርኛ, ភាសាខ្មែរ, 日本語, 简体中文, 繁体中文 and 한국어.