De kathedraal van de Chartres, gelegen in de Franse stad Chartres, is een van de meest iconische gotische kathedralen in Frankrijk. De legende beweert dat de Maagd Maria hier ooit is verschenen, en de kathedraal herbergt wat wordt beschouwd als haar schedelrelikwie, waardoor Chartres een belangrijke bedevaartssite zijn in het middeleeuwse West -Europa.
In het midden van het schip van de kathedraal ligt een 12,9 meter breed spiraallabyrint met 12 concentrische cirkels. Het eindpunt heeft een rozenpatroon, waarbij een bronzen plaque ooit de Griekse mythe van Theseus afbeelde die de Minotaurus versloeg. Dit ontwerp verbond chartres aan oude tradities-Knossos 'labyrint in de doolhofachtige tempels van Kreta en Egypte, die vaak vergelijkbare centrale beelden hadden. Helaas werd de plaquette tijdens de Franse revolutie gesmolten om kanonnen te maken, waardoor slechts enkele koperen nagels in de vloer werden ingebed.
In Griekse verhalen leidden labyrinten tot de dood, waarbij slachtoffers door de poorten stonden naar Doom. Maar bij Chartres keerde het labyrint deze symboliek om en vertegenwoordigt rebirth.
Tijdens de middeleeuwen werd dit labyrint de 'weg naar Jeruzalem' genoemd. Voor christenen symboliseerde het aardse Jeruzalem het goddelijke centrum van de hemelse stad. Omdat de meeste niet naar het Heilige Land konden reizen, reisden pelgrims in plaats daarvan naar Chartres. Wandelend het pad van het labyrint naar het midden en de rug, geloofden ze dat hun oude zelf zou worden gezuiverd, herboren als nieuwe wezens klaar voor het volgende hoofdstuk van het leven. Het labyrint werd aldus het "pad van het leven" genoemd – een spirituele "Ariadne's thread" geleid door Christus.
Het labyrint verdeelt zijn cirkel in vier kwartalen, elk met zeven bochten, in totaal 34 wendingen. Pelgrims hebben bij elke stap hun innerlijke ritme aangepast. De 35e stap, de 'Leap of Joy' genoemd, leidde tot de enige exit van het labyrint: omhoog. Het bereiken van het centrum markeerde een tweede geboorte, waar de waardige misschien "Jacob's ladder" naar God kan opstaan.
Door het bewind van Louis XIV werd Labyrinths tuinentertainment voor Franse edelen-Versailles had ooit het doolhof van een Aesop-thema. In Victoriaans Engeland hebben openbare parken labyrinten voor vrije tijd aangenomen. Tegenwoordig zijn spiraallabyrints herwonnen populariteit. Zoals de New York Times opmerkt: "In een tijdperk waarin velen spiritueel troost zoeken in kerken, herontdekken mensen labyrinten als hulpmiddelen voor gebed, reflectie en helende emotionele wonden."
Van heilig ritueel tot moderne therapie, het labyrint van Chartres blijft een tijdloze brug tussen aardse strijd en spirituele vernieuwing.
Deze blogpost is ook beschikbaar in het Afrikaans, Azərbaycan dili, Bahasa Indonesia, Bahasa Melayu, Basa Jawa, Bosanski, Català, Cymraeg, Dansk, Deutsch, Eesti, English, Español, Esperanto, Euskara, Français, Frysk, Galego, Gàidhlig, Hrvatski, Italiano, Kiswahili, Latviešu valoda, Lietuvių kalba, Magyar, O'zbekcha, Polski, Português, Română, Shqip, Slovenčina, Slovenščina, Suomi, Svenska, Tagalog, Tiếng Việt, Türkçe, Íslenska, Čeština, Ελληνικά, Беларуская мова, Български, Кыргызча, Македонски јазик, Монгол, Русский, Српски језик, Татар теле, Українська, Қазақ тілі, Հայերեն, עברית, ئۇيغۇرچە, اردو, العربية, سنڌي, فارسی, كوردی, پښتو, नेपाली, मराठी, हिन्दी, অসমীয়া, বাংলা, ਪੰਜਾਬੀ, ગુજરાતી, தமிழ், తెలుగు, ಕನ್ನಡ, മലയാളം, සිංහල, ไทย, ພາສາລາວ, ဗမာစာ, ქართული, አማርኛ, ភាសាខ្មែរ, 日本語, 简体中文, 繁体中文 and 한국어.